کوچه دلتنگی

توضیحات

برشی از کتاب کوچه دلتنگی مجموعه غزلیات رضای بیرجندی(غلامرضاابراهیمی)نشر ستاره جاوید:

مقدمه

شعر موهبتی است خدایی و گلی ست عطرآگین که از سبوی سرشار عشق برصفحه ی پاک دل شاعر چکیده و او با سخاوت بی پایانِ خویش آن را برای

مردم  به ارمغان می آورد.شعر خود به سراغم می آید و پنجره  دل را می گشاید و در خلوت تنهائی ام مرا به دنیای زیبائی ها دعوت می کند.

کتابی که درپیش روی شماست ازاشعارپنجمین دفترغزلیات عاشقانه گزینش و انتخاب شده است.

این مجموعه تقدیم می گردد به شماکه دقایقی از عمر خویش را درمطالعه این اثر سپری می کنید.

غلامرضا ابراهیمی

رضای عشق

ای ماهِ من از گوشه ی چشمان تو فریاد

با گنج غزل های تو شادانم و فرشاد

 

ای تیشه ی فرهاد بِکَن صخره ی دل را

کاتش به دل از چشمه چشمان تر افتاد

 

در عشق بسوز ای دل غمدیده که جمشید

در جام نگه کرد و شبی گفت به فرهاد

 

دریاب که آن چشمه ی اشراق خدایی

اینگونه چنین رسم نهادست ، ز بنیاد

 

ای عشق بسوزان، دلِ عاشق شده ام را

ای شمعِ شب افروزِ دلم ، خانه ات آباد

 

وقتی که رضا جامِ دلش را به شما ‌داد

گفتند رضا بود و رضا هست و رضا باد

 

تقدیرعشق

 

باغِ خردادِ نگاهت با صفا و دلپسند

سایه هایش دلپذیر و سروهایش سربلند

 

همچنان دل می بری اردیبهشتِ خوب من

باتبسّم های چشمت، دختر گیسو کمند

 

پاره شد تارِ دلم از پنجه ی تقدیرعشق

مهربانی کن بیا این رشته را محکم ببند

 

لحظه ای آرام گیر ای موج توفانزای عشق

در کنار ساحلش لختی بیاسای و بخند

 

درصدفهای نگاهت گوهری دریایی است-

آه! مرواریدِ شعرم راز چشمانِ تو اند!؟

 

برشی از کتاب کوچه دلتنگی مجموعه غزلیات رضای بیرجندی(غلامرضاابراهیمی)نشر ستاره جاوید:

ماه و ماهی

هرگز به تو دستم نرسد ماهِ سرافراز

تو ماهی و من ماهی ِ این برکه از آغاز

 

اندوه رسیدن به تو از برکه ی دلگیر

مانده ست در اعماق دلم حسرتِ پرواز

 

ای ابر ، بباران به دلم مصرعِ باران

ای باد شبی باز کن این پنجره را ، باز

 

از بارشِ بارانِ تمنّای نگاهت

بارید به کاشانه ی دل شبنمِ اعجاز

 

از عشق سخن گفتم و از سختی این راه

با حنجره ای پر شده از نغمه و آواز

 

تو مایه ی آرامش و من بی تو پریشان

فریادِ بلندی ست غزل های تو ای ناز

 

تو رازِ اساطیرِ اقالیمِ جهانی

من گمشده در وسعتِ دنیای پر از راز

 

در خلوتِ آبیِ من ای دوست نظر کن

هرگز به تو دستم نرسد ماه سرافراز

 

قایق و دریا

درکویر تشنه لب تا عکس یک دریا کشید

درغروب غصه هایم غربت وغم را کشید

 

درکنار ساحلش تصویر کوهستانِ دل

آبشار عشق او را چون نیاگارا کشید

 

بر فرازِ آسمانش قوی زیبا می پرید

در بلندای خیالش موجِ بی همتا کشید

 

در فراسوی افق مهتاب عالم تاب را

پیش پای مرد عاشق قایق و دریاکشید

برشی از کتاب کوچه دلتنگی مجموعه غزلیات رضای بیرجندی(غلامرضاابراهیمی)نشر ستاره جاوید: